gentilis
Definition from Wiktionary, the free dictionary
Contents |
From gēns (“race, clan”).
gentīlis m. and f., gentīle n.; third declension
- of or belonging to the same family or gēns
- of slaves who bore the same name as their master
- (poetic) foreign, exotic
- of or belonging to the same people or nation
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case \ Gender | M.F. | N. | MM.FF. | NN. | |
nominative | gentīlis | gentīle | gentīlēs | gentīlia | |
genitive | gentīlis | gentīlis | gentīlium | gentīlium | |
dative | gentīlī | gentīlī | gentīlibus | gentīlibus | |
accusative | gentīlem | gentīle | gentīlēs | gentīlia | |
ablative | gentīlī | gentīlī | gentīlibus | gentīlibus | |
vocative | gentīlis | gentīle | gentīlēs | gentīlia |
gentīlis (genitive gentīlis); m, third declension
Number | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | gentīlis | gentīlēs |
genitive | gentīlis | gentīlium |
dative | gentīlī | gentīlibus |
accusative | gentīlem | gentīlēs 1 |
ablative | gentīle | gentīlibus |
vocative | gentīlis | gentīlēs |
1 May also be gentilīs.
- gentilis in Charlton T. Lewis & Charles Short, A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press, 1879