canonicus
Definition from Wiktionary, the free dictionary
Contents |
canonicus (genitive canonica); m, second declension
Number | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | canonicus | canonicī |
genitive | canonicī | canonicōrum |
dative | canonicō | canonicīs |
accusative | canonicum | canonicōs |
ablative | canonicō | canonicīs |
vocative | canonice | canonicī |
canonicus m. (feminine canonica, neuter canonicum); first/second declension
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case \ Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | canonicus | canonica | canonicum | canonicī | canonicae | canonica | |
genitive | canonicī | canonicae | canonicī | canonicōrum | canonicārum | canonicōrum | |
dative | canonicō | canonicae | canonicō | canonicīs | canonicīs | canonicīs | |
accusative | canonicum | canonicam | canonicum | canonicōs | canonicās | canonica | |
ablative | canonicō | canonicā | canonicō | canonicīs | canonicīs | canonicīs | |
vocative | canonice | canonica | canonicum | canonicī | canonicae | canonica |